Vuur

Al vanaf het begin der tijden is vuur essentieel voor de mens. Vuur speelde niet alleen een belangrijke rol in het dagelijks leven, maar ook bij ceremonies. Onze voorouders geloofden dat ieder gewijd vuur is verbonden met het grote Levensvuur, met het vuur diep in de Aarde en met vuren van alle tijden.
De Oudsten wisten het als het moment daar was om kennis door te geven aan anderen. Zo voelde Immia Schellevis op een bepaald moment dat het haar beurt was om de kennis en ervaring die zij in bijna twintig jaar vuur hoeden had opgedaan, door te geven en wel in de vorm van een boek. “Het was buiten in de derde ronde bij een zweethutceremonie toen de zon bijna onderging en ik besefte dat ik ouder werd.”

In dit handboek voor hoeders (vuurvrouwen en vuurmannen) vertelt zij eerst over de weg die zij heeft afgelegd tot vuurvrouw en vuurpriesteres. Daarna geeft ze veel praktische informatie en adviezen over onder meer gereedschap, kleding, veiligheid, materiaal verzamelen, de taken in het team, het bouwen van een vuur voor een zweethutceremonie of een vuurloop en het verloop van dergelijke ceremonies. Maar bovenal besteedt ze aandacht aan de taal van Vuur. Vuur communiceert met je. Dat vraagt van jou dat je je bewust bent van alles wat er in je is en niet is, en dat je dit laat voelen aan Vuur. Vuur heeft een eigen taal en het verstaan begint bij het contact met bomen, grassen en riet, de seizoenen en windrichtingen – tijdens het verzamelen van materiaal, het kiezen van je gereedschap, de voorbereiding van de ceremonie en het uiteindelijke hoeden van het vuur. Hoe meer je in contact bent met de natuur, Moeder Aarde en het Grote Weten, des te meer je verstaat van de taal van Vuur. Vuur is per definitie niet in de hand te houden, maar je kunt er wel mee samenwerken als je er diep mee in contact bent. Vuur wijst je de weg in wat het nodig heeft als jij je ervoor opent. Vuur laat kennis en wijsheid vrijkomen, geeft je diepe inzichten en antwoorden die je soms niet meteen begrijpt. Vuur verstaan vraagt van je dat je je laat leiden door dat wat groter is dan jij.

Recensie NBD/Biblion

Vuur is in de ontwikkeling van de mens zeer belangrijk geweest. Het verbaast dus ook niets dat vuur eenbelangrijke rol speelt in het sjamanisme en andere natuurreligies. De auteur noemt zich ‘vuurhoeder’ en beoogt met haar boek haar kennis te delen ,nu het einde van haar leven nadert. In het eerste deel schetst zij kort haar leven dat via een godsdienstige jeugd, een huwelijk en werk op de boerderij uitkomt bij de ontdekking van het sjamanisme, dat haar verdere leven nadrukkelijk zal beïnvloeden. Deel twee is voornamelijk praktisch en geeft aanwijzingen voor het aanroepen van natuurgeesten en de riten en het hoeden van het vuur bij onder andere de zweethut-ceremonie en het vuurlopen. Met name interessant voor de lezer die zich in de praktische kant van het sjamanisme en vuurriten wil verdiepen. Frans Gerritsen

Recensie

Vuur is mijn element. Ik ben een leeuw van sterrenbeeld en een zomermens pur sang. Ik houd van vuur, warmte, het dansen van de vlammen, en fikkie stoken. Het boek bestaat uit twee delen. In het eerste deel neemt Immia mij mee, over haar levenspad, vanaf geboorte, en nog daarvoor, tot aan het moment dat ze vuurvrouw en vuurpriesteres is.Ze vertelt over Ziel en Vuur, en Vonk, als onderdelen van haar Zijn. Immia raakt mij met haar verhaal, ik lees over de hobbels en beren op haar levenspad, ik voel synchroniciteit in onze paden. Het gemis van Vuur op bepaalde momenten, het letterlijk uitgaan van het innerlijk vuur, dat vlammetje binnenin dat jouw passie en levensenergie aanstuurt. Maar ook het zoeken naar datzelfde Vuur, en het zoeken naar datgene dat de Vonk weer terugbrengt en aanwakkert.Ook haar Ziel zoekt en moet helen, en dat proces is belangrijk binnen het leven zelf, en haast een aparte zoektocht op zich.

Ze raakt mij, tot ontroering zelfs, terwijl ik lees. Ik herken die zoektocht, jezelf en Ziel kwijt zijn, dat gemis, je innerlijke vlam die gedoofd wordt, en het zoeken naar hetgeen die Vonk weer doet leven. Ook ik ben mijn hele leven al bezig met mijn Vuur aan te houden, aan te wakkeren en aan te steken als het gedoofd is. Wat omschrijft Immia mooi wat ik voel van binnen.

Het tweede deel gaat over de praktische kanten van het vuur hoeden. Want elk vuur reageert anders, brandt anders, weersomstandigheden zijn anders, houtsoort is anders. Zij gaat bij het bouwen en hoeden van een vuur echt een verbinding aan ermee, ze communiceert ermee, ze voelt het aan. Ze heeft contact met vuurspirits, voorouders, de deva’s van de plek waar ze bezig is.

Ik lees de verhalen over het Vuur en de Stenen bij het opbouwen van een zweethutritueel, hoe ze zich met Ziel en zaligheid wijdt aan deze religieuze en serieuze taken, en zorgt dat de ceremonie veilig gaat voor omgeving en deelnemers. Hierbij schopt ze mij vijftien jaar terug in het verleden. Mijn eerste kennismaking met rituelen waren dus zweethutrituelen, de aanwezigheid van de Grote Moeder en de Grote Vader. Ik herken de impact die deze ceremonie op je kan hebben, de warmte kan ik nog voelen, en wat het doet met Ziel en Vuur in je.

Zo leuk om haar kant als vuurvrouw te lezen, wat er eigenlijk allemaal bij komt kijken, en wat het ook met haar doet. Want dat is een andere kant dan die van de deelnemer.
Nou zal ikzelf nooit een vuurvrouw worden die dit soort vuren bouwt voor steenceremonies of vuurpaden, maar ze geeft toch een hoop praktische tips over het bouwen en hoeden van vuur. En ik maak graag vuur, en gebruik het ook met andere rituelen. Met alle tips en haar manier van verbinden kan ik wel wat, dat is mooi. Vuur is belangrijk, het vuur buiten ons, en ons innerlijk Vuur; daar waar het verlangen ligt. Het is een prachtig handboek voor hoeders, maar ook voor iedereen die van Vuur houdt of het binnen in zich weer wil laten branden.  Ellen Meuwsen